Pytania o medytacje

Jak zacząć medytować? Wyznacz sobie cel, bez niego trudno będzie Cię motywować do regularnej praktyki. Kluczem do sukcesu jest konsekwencja – medytuj codziennie. Możesz siedzieć na poduszce medytacyjnej albo na krześle. Wybierz pozycję dogodną dla Ciebie, tylko pamiętaj, aby plecy były proste. Zaakceptuj przychodzące do Ciebie myśli. Jak to zrobić? Zauważ tę myśl i nazwij ją;  Znajdź przyczynę, że o tym akurat myślisz; Powiedz sobie, że akceptujesz tę myśl, ale teraz nie jest jej czas; wyobraź sobie chmurkę i wsadź tę myśl na chmurkę i odepchnij ją od siebie; rób to tyle razy, ile ta myśl, czy inna wróci do Ciebie. Moment prawdziwego wyciszenia umysłu może trwać tylko chwilę – na początek to i tak dobrze. Z czasem, wraz z praktyką, te chwile będą się wydłużać. Nie zniechęcaj się, kiedy będzie Ci się trudno zmotywować lub wyciszyć. W takie dni szczególnie potrzebujesz medytacji i wyciszenia umysłu. Spróbuj i sama zobacz, co medytacja może zmienić w Twoim życiu.

Możesz zrobić medytacje jedną po drugiej. Możesz zrobić między nimi przerwę na relaksację. Jest to dobry pomysł, bo pozwala Twojemu ciału przyswoić – strawić działanie pierwszej medytacji. Możesz robić jedną rano, drugą wieczorem. Wybór należy do Ciebie. W jodze kundalini musimy pilnować, aby krije i medytacje były praktykowane według zaleceń. Natomiast nie ma reguł co do ilości praktyki w ciągu dnia. Nie można dzielić kriji i medytacji, jeśli składają się z kilku części. Poza tym praktyka jogi kundalini nie narzuca joginowi większych obostrzeń. Lepiej praktykować mniej, a regularnie.

Każdą praktykę Kundalini jogi zaczynamy Adi Mantrą (Ong Namo…) śpiewaną trzykrotnie. Mangala Mantra (Aad Gurey Nameh) często występuje po Adi Mantrze, jednak ona nie jest obowiązkowa. Bardzo wielu nauczycieli używa obu, jako całości. Mangala Mantra jest mantrą ochronną i wzmacniającą, stąd np. można ją znaleźć przed niektórymi moimi medytacjami, uznawanymi za silniejsze.

Nie trzeba robić rozgrzewki przed każdą medytacją. Czasem zwyczajnie nie mamy na to czasu i priorytetem zawsze będzie pełna medytacja. Brak rozgrzewki nie wpływa ujemnie na wartość medytacji.

Jeśli w coś nie wierzymy, to nie ma to sensu. W jodze jest ważna intencja, otwarte serce. 🤍

Każdą praktykę (kriję, medytację) kończymy zawsze mantrą Sat Nam.

Oczywiście, że ma sens, ponieważ są to dwie różne mantry. Ong Namo jest mantrą rozpoczynającą. Powinno to być naszym nawykiem i rytuałem, żeby na początku każdej praktyki powitać się z naszym wewnętrznym przewodnikiem i dać sobie znać, że praktyka jest czymś ważnym. Mantra Sat Nam śpiewana jest na zakończenie i oznacza: ja jestem prawdą. Jej śpiewanie również powinno być nawykiem i rytuałem.

Na ogół przed każdą medytacją czy praktyką proszę was, abyście pomyśleli o intencji, która będzie wam towarzyszyć. Jednak to nie jest tak, że musisz mieć zawsze i koniecznie intencję, Możesz zwyczajnie być otwartym i zobaczyć, co praktyka ci przyniesie. Ja mam taki styl i sama pracuję z intencją w czasie praktyki, dlatego też i tego Was uczę. Czasem intencja czy wizualizacja tej intencji jest częścią praktyki. Wtedy mówię wam o tym we właściwym czasie i wtedy jest to integralna część danej praktyki. Intencja może pomóc w skupieniu na medytacji szczególnie wtedy, kiedy mamy trudności, wewnętrzny opór przed praktyką – nie chce nam się, trudno nam się skupić, czujemy, że odbębniamy bardziej tę praktykę, niż się w nią zagłębiamy. Wtedy taka intencja powinna pomóc ci poczuć sens medytacji, spersonifikować ją. Poczucie odfajkowywania medytacji jest częste, szczególnie kiedy robimy ją przez 40 dni. Takie sinusoidy nastawiania – raz pełna entuzjazmu, raz się zmuszam – to zupełnie normalne. Zobowiązanie do medytowania przez 40 dni jest bardzo dobrym lekarstwem na te dni, kiedy nam się nie chce. Prawdopodobnie bez takiego zobowiązania część z nas siadałaby wówczas do medytacji tylko wtedy, kiedy by nam się chciało. I dotyczy to osób początkujących i zaawansowanych.

Rozgrzewka nie jest kriją. Możesz dodać, na co masz ochotę. Niemieszanie dotyczy kriji, która jest całością. Nauczycielowi innego rodzaju jogi, niż kundalini, nie wolno do praktyki Hatha czy Vinjasy dodawać elementów jogi kundalini. Nie są certyfikowanymi nauczycielami i powodują zamieszanie w energii u swoich uczniów.

Liczby mają moc, tak jak myśli i słowa. Wierzymy w szczęśliwą 7-kę a trzynastka na ogół kojarzy się z pechem. Kiedy zaczynamy przygodę z kundalini jogą, to prędzej czy później trafimy na liczbę 40. Mamy 40-dniowe medytacje lub 40-dniowe krije. Dlaczego 40-dniowe okresy? Uważa się, że w tym czasie jesteśmy w stanie zmienić jakiś nasz nawyk – sposób, w jaki coś robimy lub o czymś myślimy. Praktykując uczciwie przez ten okres, mamy olbrzymie szanse na duże, zauważalne zmiany. Warunkiem jest regularna, codzienna praktyka i silne postanowienie zmiany. W trakcie takiego 40-dniowego cyklu przeżywamy skrajne stany i emocje. Możemy je podzielić na etapy: Na początku, w pierwszych dniach, rozsadza nas energia i entuzjazm. Jesteśmy pełni nadziei i zapału. Moglibyśmy nie schodzić z maty. Wraz z upływem dni, kiedy euforia opada. Pozostaje codzienna praktyka, wymagająca od nas systematyczności, być może też wyrzeczeń. Zaczynamy postrzegać praktykę jako nudną, trudną. Wkrada się zwątpienie i zniechęcenie, bo przecież pilnie pracujemy, a efektów nie ma – pozornie. Około 20-go dnia często przychodzi najsilniejszy kryzys. W czasie, kiedy nam wydaje się, że nie zachodzą w nas żadne zmiany, umysł widzi i czuje więcej niż my. On wie, że dzieje się coś „złego” – coś, co daje nam siłę do wychodzenia poza strefę komfortu, czyli tam, gdzie jest niebezpiecznie. Umysł zachowuje się wobec nas jak nadopiekuńczy rodzic i na wszelkie sposoby stara się nas odciągnąć od dalszej praktyki – dla naszego bezpieczeństwa. Co z robić z tym kryzysem? Być wdzięcznym, bo to znaczy, że zmiany w nas faktycznie zachodzą. Dostrzeżmy wymówki, które wynajdujemy i zaakceptujmy je, a potem usiądźmy do naszej praktyki. Jeśli umysł zechce walczyć o nas zaciekle i wywoła w nas chorobę, nie ulegajmy – usiądźmy na macie i zróbmy praktykę – krótszą – jednak zróbmy. To będzie nasza walka o nas samych i ugruntowanie zachodzących zmian. Pamiętajcie, że ulegnięcie wymówkom podsuwanym przez umysł i odstąpienie od codziennej praktyki choćby na jeden dzień, niweczy Waszą pracę. Cały 40-dniowy proces trzeba zacząć od początku. Dlatego, pamiętając o tym, zadajcie sobie pytanie w chwili zwątpienia – czy warto wytrwać, czy lepiej odpuścić? Co dalej po 40 dniach? Możemy kontynuować praktykę i przedłużyć ją do 90 dni. Podejmując się zmiany nawyku, uczymy się nowego dla nas sposobu postępowania przez 40 dni. Praktykując kolejnych 50 dni, do 90-ciu, potwierdzamy przed sobą i Wszechświatem, że jest to nasz nowy sposób postępowania, który staje się naszą codziennością. Stopień mistrzowski w życiu z nowym nawykiem osiągamy po 1000-dniowym okresie praktyki. To prawie 3 lata. Postanówcie, co chcecie zmienić w życiu i wybierzcie odpowiednią dla Was medytację lub kriję i dajcie się porwać na początek 40-stu dniom, które mogą wiele w Was zmienić.

Medytację w konkretnej intencji wykonujemy z myślą o tym, aby dokonać w nas trwałej zmiany. Jednak samo siadanie do medytacji nie wystarczy. Jeśli masz problem z napadami kompulsywnego jedzenia, to warto przyjrzeć się, co jest ich przyczyną. Warto przemodelować np. pod okiem psychodietetyka dietę, sposób żywienia i jednocześnie pracować z medytacją, która pozwoli dotrzeć Ci do blokad w umyśle i podświadomości. Pamiętaj, że w kundalini jodze minimalny okres, w jakim pracujemy nad zmianą nawyku, to 40 dni. Jeśli problem z jedzeniem jest uporczywy i długotrwały, to być może będziesz potrzebowałą 90 dni na zmianę nawyku. Medytacja nas wspomaga. Medytacja pomaga nam w zmianie, ale nie zwalnia nas z pracy nad sobą. Jeśli zrobiłaś postanowienie, że odstawiasz cukier, to się tego trzymaj – medytacja da Ci dodatkową siłę. Jednak medytacja nie załatwi sprawy, jeśli na poziomie fizycznym nie dokonasz zmiany.

W kundalini jodze w trakcie medytacji robimy wszystko to, co jest podane w jej opisie. Jeśli nie ma takiej informacji, to tego nie robimy. Natomiast warto pamiętać, że na koniec każdej kriji w kundalini jodze bierzemy głęboki wdech, aktywujemy mula bandha, wciągamy brzuch, kierujemy energię do góry i tutaj – w tym momencie wielu instruktorów mówi o dotknięciu językiem podniebienia tuż nad zębami. To nie jest wymóg.

Odpowiadałam już na to pytanie wielokrotnie i na moim kanale znajdziesz film dotyczący natrętnych myśli w trakcie medytacji. Co zrobić? Medytacja lub praktyka kriji jest zobowiązaniem na minimum 40 dni. Nie ważne, jak się czujesz w poszczególne dni. Jeśli zobowiązałaś się sama przed sobą do regularnej praktyki, to codziennie ją robisz. A natarczywe myśli to nic innego jak umysł, który czuje zachodzące w Tobie zmiany i usiłuje Cię przed nimi “obronić”. Można by powiedzieć, że medytacja czy praktyka w takie dni jest szczególnie wartościowa, jednak nie chcę w ten sposób wartościować działania pracy z energią. Co więcej, takie “gorsze” dni zdarzają się każdemu joginowi, bez względu na stopień zaawansowania. Do rzadkości raczej należą dni, kiedy masz czysty umysł. Praktyka medytacji, regularnej medytacji, jest niezależna od Twojego samopoczucia, natłoku myśli, pogody itp. Jeśli traktujesz medytację poważnie, to staje się ona narzędziem, które pomaga Ci okiełznać wzburzony umysł i żyć w większej harmonii ze sobą na co dzień.

Przede wszystkim postanów sobie, znajdź w sobie motywy. Jak zrobisz sobie medytację, to zapamiętaj to uczucie po jej skończeniu. 🧘‍♀️ Zapisz sobie: wow, chcę się codziennie tak poczuć. Jeżeli są dni, kiedy się poczujesz źle podczas medytacji, to pomyśl sobie, że coś na pewno się tutaj mocno uzdrawia. Nie zawsze wszystko, co robimy, jest miłe, ale przede wszystkim cieszymy się z efektów, więc zwróć uwagę na swoje efekty.

Masz pytanie o medytację? Zadaj je w komentarzu poniżej!