“Głęboki wdech. Wstrzymaj powietrze. Wydech. Zrelaksuj.” Jeśli praktykujesz ze mną kundalini jogę i medytacje, to z całą pewnością znasz tę sekwencję, bo pojawia się po każdej kriji i medytacji. Są również specjalne medytacje, w trakcie których wstrzymujemy oddech.

Po co to robimy?

Oddech to miłość, to energia miłości. Bez oddechu nie żyjemy. Im głębiej oddychamy, tym więcej w nas prany. Moment wstrzymania oddechu to chwila, kiedy możemy namacalnie poczuć siłę energii życiowej. Całe życie przygotowujemy się do oddania ostatniego wydechu. Narodziny to pierwszy wdech. Życie to nauka oddychania. Moment śmierci to chwila, kiedy po raz ostatni wykonamy wydech. Joga uczy nas, jak świadomie oddychać, aby w minucie śmierci móc oddać naszą pranę z ciała do Wszechświata. Dlatego tak często powtarzam, pisząc Wam i mówiąc, żebyście zwracali uwagę na oddech - żebyście mieli świadomość branych oddechów i oddawanych wydechów. Przypomnę, że jogiczny oddech zaczyna się od brzucha i idzie do góry, rozszerzając klatkę piersiową. Przy wydechu prana schodzi z góry do dołu – zaczynamy wydychać z góry klatki piersiowej i kończymy na brzuchu.